Nauczyłam się, że
rzeczy,
ktόre po nas zostają,
gdy wyłączą silniki,
są jak smutne sieroty
wydawane obcym,
bo nagle
same takie obce.
Szczęśliwi,
ktόrych wyobraźnia
przyspiesza kroku
i przed stopy wybiega
i twarzą zwrόcona do twarzy
w czas i z uśmiechem
co rozdać trzeba
rozdać każe.
