Scena z filmu

(David Lynch, Prosta historia)

oto oddzielna gałązka

weź ją

złam

łatwo się łamie

to człowiek ktόry sam zostaje

a oto gałązek wiązka

liczba i wić ktόra trzyma

łam teraz

nie złamiesz

to rodzina

 Powroty dobrych fal, str. 132 

Na przemian

Lulajże Jezuniu

Niebieska Dziecino

Lulajże nim lulaj

Lulaj mi Synu

Na przemian

to lulaj

to zabij

falami podpływa

do żłόbka w Betlejem

zwόj szary nie może

ogarnąć Cię Boże

a wiara nielicznych jest siłą

więc rozum więc wiara więc rozum

od Ciebie ucieka do Ciebie się tuli

więc zabij więc lulaj więc lulaj

Lulajże Jezuniu

Niebieski Podarku

lulajże nim lulaj

w baty poszarpią

Nim smoka

zastępy

wyruszą

na rzeź bez pardonu

na wojnę o trony

dajemy ci dusze

i wszystko co nasze

a Ty nas umocnij w czas prόby

gdy wiara gdy rozum gdy wiara

w potyczce bolesnej swe siły osłabi

więc lulaj więc zabij więc zabij

Lulajże Jezuniu

Niebieska  Dziecino

Lulajże nim lulaj

Lulaj mi Synu

Lulajże Jezuniu

Niebieski Podarku

lulajże nim lulaj

w baty poszarpią

Kolęda ziemi

pod sklepieniem wonnych rąk

na tronie kolan bezbronny Krόl

zapowiedziany Syn Obietnicy

idzie pracować w Ojca winnicy

wyprostuj plecy szczęśliwa ziemio

do mgieł przywykła i nocy

losy się twoje na dobre  mienią

ku pokoleniom zakrzyknij z mocą

w niebo się rozpłacz ziemio szczęśliwa

wieczną okryta czułością

Bόg nieprześcigły w swojej miłości

pod sklepieniem pysznych głόw

na tronie grzechu przebiegły wąż

ciągle zastawia groźne zasieki

lecz mu odjęte berło na wieki

wyprostuj plecy szczęśliwa ziemio

Bόg ci się zrodził tej nocy

Ktόrego zgodnie przez pokolenia

zapowiadali święci prorocy

w niebo się rozpłacz ziemio szczęśliwa

tylko na chwilę skarcona

znowu w Ojcowskie wracasz ramiona

Bożena Anna Flak

Opłatek

Biały kruchy opłatek

pszenna kruszyna chleba

znόw szepce w dłoniach naszych

o pokόj prosi u nieba

Ref.

Niech wojny ustaną

niech dzieci co rano

do szkoły wybiegną

radosne

daj pokόj rodzinom

Niebieska Dziecino

a zgoda na na ziemi

wyrośnie

Bόg wielki się uniżył

Maryi  Syn Opłatek

by z grzechu nas odkupić

naszą się staje zapłatą

Ref.

Niech wojny ustaną

niech dzieci co rano

do szkoły wybiegną

radosne

daj pokόj rodzinom

Niebieska Dziecino

a zgoda na na ziemi

wyrośnie

Podajmy sobie dobro

pokorne słowo przebacz

pomόdlmy się opłatkiem

chlebem pokoju i nieba

Ref.

Niech wojny ustaną

niech dzieci co rano

do szkoły wybiegną

radosne

daj pokόj rodzinom

Niebieska Dziecino

a zgoda na na ziemi

wyrośnie

 Bożena Anna Flak

Przeżyliśmy

koniec świata.

To dobry początek, by

ze zdwojoną radością

czekać na Tego, Ktόry

Nieskończony.

____________

fot. Adrianne Wood 

Dar

Nauczyłam się, że

prawdziwy dar uzdrawia

z małych potrzeb, a budzi źrόdła

tęsknoty niczym nie zleczone.

Prawdziwy dar pięknieje

czekaniem.

Drżą przed nim złodziejskie pośpiechy.

Z CYKLU Nauczyłam się, że...

___________

mal. Noo Cin Je

Niedziela radości

są czekania

na radość

tak oczywistą

że same

od tej radości

stają się radością

są czekania,

ktόre w radość

prowadzą

tak pewnie

że już są  jej

kosztowaniem

Preludia fortepianowe

Szopena

Rachmaninowa

i nasze adwentowe

W rocznicę stanu wojennego...

Z Warszawy w świat

zabrałam ze sobą duży

obraz z Łagiewnik.

Biel i czerwień promieni.

I dwie moje Ojczyzny

Powroty dobrych fal

(poemat “Przyjaciel”  Odsłona VI)

Zwycięstwo

Nauczyłam się, że

wśrόd czekań są i te,

porόżnione z nadzieją,

gdy z każdej strony

szczypie niepewność

i groza

doczekania nie tego,

czego się czeka.

Pozbierać się wtedy

i choćby dowlec swόj ciężar

do Tego, Ktόry obiecał ochłodę

to zwycięstwo

wiary.

Z CYKLU Nauczyłam się, że...

____________

fot. Wang Ningde

Oddech

Nauczyłam się, że

czas wypełniony po brzegi,

a przedtem wnikliwie obmyślony,

nie ucieka. Mija, ale zostawia po sobie

rajskie owoce sensu, ktόry z kolei

jest oddechem

czekania.

Z CYKLU Nauczyłam się, że...

____________

mal. Sue Reed

Niepokalana

Muzyko orlich skrzydeł

opartych o Wiatr

Ciszo Wielkiego Kanionu

o wzejściu Dnia

Czułości szczytόw niezlękłych

u broczących Ran

Niepokalana

Czekanie

Nauczyłam się, że

nie ma,

tu w tym życiu,

takiego spełnienia,

ktόre byłoby kresem czekania.

Męcząca wizja,

jeśliby wszystko

zamknąć w doczesności.

Skrzydlata,

dla idących dalej.


Z CYKLU Nauczyłam się, że...

_____________

mal. Daniel Henning

Adwent w małym mieście

chodzi  Pan Jezus

po małym mieście

gdzie wszyscy się znają

z imienia i prawie wszyscy

Jego noszą  imię

w tej samej obmyci

chrzcielnicy

zdumiony

że i tu nielepiej

mimo bliskie więzy

rzuca jarmarcznym

stołom

błogosławieni ktόrym

święta bez Świętego

zmierzły

żywej dostąpią

tęsknoty

Adwent w wielkim mieście

Chodzi Pan Jezus

po wielkim mieście

w bezimienne zamieszany
 mrowie

głowę zadziera

buzię otwiera

jak obcokrajowiec

wszystko drga i brzęczy

jakby karmił pustkę

płyną sztuczne drzewka

strumieniami luster

w zatłoczonym niebie 

rozhuśtane gwiazdy

zatrzymać by kogo

zapytać by kogo

z jakiej to

okazji