Po stronie ofiar

Nauczyłam się, że nie wolno

wchodzić w dialog z rozpoznanym złem.

Nigdy i pod żadnym pozorem. Nie zasługuje na to

i bez litości wciągnie w swe sidła.

Całą mocą natomiast trzeba stanąć po stronie jego ofiar

i ratować je na wszelkie możliwe sposoby.


Z CYKLU: Nauczyłam się, że...  
 

Modlitwa na Pustyni Judzkiej

przejdź

po moim sercu

dolinie wyschłej

stygmatami

stόp

niepokόj zaprόsz

krople płonące

Ogień

ktόry gasi pragnienie

Twόj Duch

 Jak złota spinka, 1998

On was wszystkiego nauczy (J 14, 26)

wszystkiego mnie naucz

Święty Duchu

wszystkiego i od początku

ognistą gumką wymaż

niedouczeń letniość mdłą

zburz mnie do posad

i od posad zbuduj

świątynię

swą

______________

mal. Marina Petro

Modlitwa do Ducha Świętego

ucisz Wietrze
huraganem
rozszemrane pustki duszy

ugrzej Ogniu
żarem żarów
ziąb co łaskę z serca
płoszy

umyj Roso
Duchu Młody
starość pychy
z twarzy naszych


"Kto zieleń powróci" (2005)

________________

mal. Linda McCray

Rόwność

Nauczyłam się, że

tyle w nas piękna,

ile przezwyciężenia siebie.

Każdego rana, aż po ostatni wschόd

trzeba przycinać pędy egoizmu,

bez oglądania się na nikogo i na nic.

Tej biedy mamy wszyscy po rόwno.


Z CYKLU: Nauczyłam się, że...   

Guzy

Nauczyłam się, że

sierocińce i domy starcόw

to najbardziej chore miejsca na ziemi,

Rόżnią się między sobą tylko wyglądem skόry

i tętnic swych podopiecznych. Wszystko inne to samo:

te same tęsknoty, te same nieporadności, to samo skupienie

na sobie i ukryte lub jawne namierzanie odwetu.

Sierocińce i domy starcόw. Podejrzane guzy  

w miejscu zniszczonych wspόlnot i rodzin.

Jezu, Maryjo, Jόzefie święty...


Z CYKLU: Nauczyłam się, że...  
 

Owoce

Nauczyłam się, że owoce

ktόre pachniały naszemu dzieciństwu

smakują przez całe życie.

Czereśnie, jabłka i polska węgierka

nie muszą się kurczyć przed żadną egzotyką.

Gdy się już wie co to papaja i mango,

znόw się kupuje jabłka

i wygląda domowych

powideł.


Z CYKLU: Nauczyłam się, że...  

Elegancja

Nauczyłam się, że

źrόdła elegancji biją w głębiach ducha.

Tony jej, niczym kręgi na wodzie, biegną potem

ku widzialnym krańcom przez dolinę serca,

przez wzgόrza myśli i balet ciała

aż do odzienia na ciele.

Tak biegną.


Z CYKLU: Nauczyłam się, że...  
 

Przekonania

Nauczyłam się, że

przekonanych o swej doskonałości

nikt o niczym innym nie przekona.

Otoczeni, złowionymi w morzu przeciętności,

duszyczkami podobnymi do siebie,

ale trochę od siebie słabszymi,

dzielą wszystkich na “be” i “cacy”.

Jeśli można z tego kręgu wiać - to wiać!

Jeśli nie, dobrze się ściągać pasem,

by nie pęc ze śmiechu!


Z CYKLU: Nauczyłam się, że...   

___________

fot. Margarita Tartakovsky

Zaproszenie

Nauczyłam się, że

wszystko co podpada pod zaproszenie,

a nie rutynowy kontrakt, w tym także zakonne życie,

prędzej czy pόźniej zawodzi

przemyślnych.

I Bόg i ludzie w zaproszeniu

mόwią językiem przyjaźni,

nie znającym żadnego “stąd dotąd” ani “to za to”.

Jednym taki język utrąca okowy i szybują.

Innych gorszy marną kalkulacją

i na żywo

mrą.


Z CYKLU: Nauczyłam się, że...  

Przymus i wolność

Nauczyłam się,

że wolność jest oddechem sztuki

i jest u poczęcia każdej

wielkości.

Przymuszone kochanie,

przymuszone pisanie,

pogwałcone serce,

pogwałcona karta

urodzić może

tylko

bę....a


Z CYKLU: Nauczyłam się, że...  

________

art. Arthur Azevedo 

Jedyna kopia

Nauczyłam się, że

smakowanie siebie samego

i dostęp do piękna jedynej kopii, jaką  jesteśmy,

zaczyna się w momencie, gdy przestajemy

porόwnywać się z innymi.

Lepszy ode mnie, gorszy ode mnie, prawie jak ja,

daleko mi, blisko mi...marnotrawstwo energii

i okradanie siebie z życiodajnej chęci

pomnażania własnych

talentόw.


Z CYKLU: Nauczyłam się, że...  

__________

fot. M. Kay 

Poważna decyzja

Nauczyłam się, że

uśmiechy się rozdaje,

a obrażania dawkuje

skrupulatnie jak lekarstwo.

Obrazić się to poważna decyzja

ze względu na duże ryzyko

popadnięcia w pospolite

dąsy.

Jeśli nie ma pewności,

że obraza nasza  przemyślana

i obliczona na dobro,

lepiej się nie wystawiać

na kpinę

pewną i bezlitosną.


Z CYKLU: Nauczyłam się, że...  

Za darmo

Nauczyłam się, że zaszczyty

nie zawsze i nie od razu przynależą do danego człowieka,

ale zawsze i od razu do stolca, na ktόrym dany siedzi.

Widać to jak na scenie w dzień zmiany dekoracji.

Kwiaty w wazonach rąk

suną bezbłędnie ku zmiennikowi,

omijając wczorajszego adresata.

Szczęśliwy kto lubi teatr.

Ma przedstawienie za darmo.


Z CYKLU: Nauczyłam się, że...  
 

Przyciąganie

Nauczyłam się, że przyjaźń,

mniej czy bardziej głęboka, jest w życiu możliwa.

Niemożliwością natomiast - uniknięcie nieprzyjaciόł.

Zasada przyciągania się przeciwności, wpisana w naturę,

postara się o to, by na naszej drodze

chociaż raz znalazł się osobnik

o odmiennym od naszego kształcie głowy;

okrągłym, gdy nasza kwadratowa

i odwrotnie.

A to do wojny wystarczy!

Z CYKLU: Nauczyłam się, że...  

Rarytas

Nauczyłm się, że umiejętność

chwytania rzeczy ważnych

w pierzym locie niepotrzebności

jest rarytasem na rynku ludzkich cnόt.

Szczęśliwi podwładni, ktόrych szefowie

umieją szefować bez tego, co niekonieczne.

A na marginesie:  

wiele też włosόw przy okazji unika choroby...jak to powiedzieć...rozczworzenia?

Z CYKLU: Nauczyłam się, że...

Na zawsze

Nauczyłam się, że ludzie

przychodzą i odchodzą z naszego życia.

Wita się ich i żegna

jak się wita i żegna poranki i wieczory.

Na zawsze pozostaje się ze sobą samym

i tak nam na codzień jest
jak nam ze sobą
samym

jest.


Z CYKLU: Nauczyłam się, że...

Nieprzelotne

Nauczyłam się, że szczęście

nieprzelotne

mieszka z tymi, ktόrzy 

zdecydowali się kochać to, co mają

tutaj i teraz,

bez wybiegania o krok  

i zawracania

o krok.


Z CYKLU: Nauczyłam się, że...

__________

fot. Dunja Herzog

Puch

Nauczyłam się, że ciężary 

nadzwyczajne, zwłaszcza te

dźwigane w świetle reflektorόw i fleszy,

to małe ciężary.

Ci  bowiem, ktόrzy im podołali

tak często padają bez sił,

gdy trafi w nich

puch

zwyczajności.


Z CYKLU: Nauczyłam się, że... 

Radość i łzy

Nauczyłam się, że nie ma radości

nad radość

w oczach drugiego człowieka,

o ktόrej się wie,

że z naszego powodu.

I nie ma smutku

nad łzy

drugiego człowieka,

o ktόrych się wie,

że z naszego powodu.


Z CYKLU: Nauczyłam się, że...

_________

fot. Sergei Lysov

Rozrzutność

Nauczyłam się, że bόle,

zawody i straty nie zawsze nas ominą

i musimy je wliczać w koszta życia.

Jeśli zaś chodzi o naszą cząstkę

trzeba żyć tak rozrzutnie,

by nie starczyło

na zdrady.


Z CYKLU: Nauczyłam się, że...   

Ze świecą

Nauczyłam się, że dobrą jest rzeczą

każdego wysłuchać,

ale do dyskusji i rady

dopuszczać tylko tych

znalezionych ze świecą.

Z CYKLU: Nauczyłam się, że...   
 

Tunel

Nauczyłam się, że w tunelu się nie wysiada. 

Trzeba dosiedzieć  do stacji,  

choćby siedzenie dłużej

graniczyło z niemożliwością.

Głowa w jednym kawałku

i odrobina światła 

to minimum, by ...


Z CYKLU: Nauczyłam się, że...   

__________

fot. N. Murphy

Częstochowska

jak moja

ziemska matka

w spojrzenia

darze

tak Ty

Niebieska moja

Okiem jesteś widzącym

całą mnie

i zawsze

spotkanie z Tobą

święto

moich oczu

okiem

i ja się staję

patrzę

(Kto zieleń powrόci, 2005)

Jόzef

językowi za skąpo języka  

barwom za mało barwy

w słowika siόdmym niebie

zaledwie zamiar marny

Owoc pustyni jesteś

Rozrosły Diament

z muzyki tkany i światła

Bogu Ojciec

Przybrany

___________

mal. s.J.Gołębiowska