Natura

Nauczyłam się, że

natura ludzka

jest beznadziejnie

i fascynująco

niezmienna.

Wszystkie rozpacze

i wszystkie nadzieje

płacą jej haracz.

Z CYKLU Nauczyłam się, że...

Wąż

Nauczyłam się, że

prześladowanie Kościoła

to odwrόcona historia z biblijnego Raju.

Tam

starodawny Wąż rozbudza

w ludziach chętkę,

by byli jak

Bόg.

Tu

ten sam Wąż

obrzydza Chrystusowy Kościόł,

dlatego, że Bόg daje w Nim

słabym ludziom

cząstkę Swej

władzy. 

Z CYKLU Nauczyłam się, że...

Zioła

Nauczyłam się, że

prawdziwi poeci to zioła zapomnianych łąk.

A że rosną w nie zatrutym wnętrzu

napar z ich kwiatόw i liści

na strutych

boleści.

Z CYKLU Nauczyłam się, że...

Ceremoniał

Nauczyłam się, że

łatwo wziąć ceremoniał

za oznaki prawdziwości odczuć.

Przy odrobinie wprawy można

w jakimś bocznym rzędzie

natknąć się na oko, ktόre widzi, czego

w świście sztucznych ogni

nie widać.

Jakże to miłe

wdzięcznie  mrugnąć

w stronę tego oka.

Z CYKLU Nauczyłam się, że...

Kaprys

Nauczyłam się, że

można jednocześnie być

podziwianym i pomijanym.

I, aby było weselej,

powody ku jednemu i drugiemu
często błahe.

Kapryśne nasze opiniowanie,

jak niebo nad Londynem.


Z CYKLU Nauczyłam się, że... 

Podrόżowanie

Nauczyłam się, że

podrόżowanie

winno być lekkie,

im dalsze, tym lżejsze.

Rakieta,

gdy przekracza orbitę,

spala pokaźną część swej konstrukcji.

Przekraczanie czasu

wymaga spalenia wszystkiego,

co się nie oprze

ogniowi.

Z CYKLU Nauczyłam się, że... 

Odpoczynek

Nauczyłam się, że

kto odpoczywa, mniej się leni.

Zabrać odpoczynek, np. niedzielny,

to skazać ludzi na wyrobnictwo,

poszarpane lenistwem, czyli

niemożnością koncentracji

na tym, co tu i teraz.

Najwyższa, niewątpliwie, forma odpoczynku

to umiejętność przebywania z sobą samym.

Wdrażanie do tej umiejętności

jest tak samo ważne

jak wdrażanie

do pracy.

Z CYKLU Nauczyłam się, że... 

Kruszec

Nauczyłam się, że
więcej na ziemi kruszcu
niż to widać.
 
Oczy, które błogosławią dziecko
wychodzące do szkoły,
ręce czekające z obiadem
- bez lakieru paznokcie
i rzęsy bez tuszu -
opadają szalą dobra,
liliowym pokłonem
do stóp Sędziego
i przesądzają
losy.

Z CYKLU Nauczyłam się, że...

Chluba

Nauczyłam się, że

z niemądrości chlubi się ten,

ktόry głosi, że mόwi, co myśli.

Czyż nie na odwrόt powόd do chluby:

myśleć co się mόwi?

Z CYKLU Nauczyłam się, że...

Światli

Nauczyłam się, że

umysł prawdziwie światły

nie komplikuje spraw prostych,

a skomplikowane i nieproste

wywabia na światło

i prostuje.

“Pόł-ktosie” wszelkiej maści

 dorabiają

 wykrzywianiem

 porządku.

Z CYKLU Nauczyłam się, że... 

Przez wszystko

Nauczyłam się, że

przez wszystko można rosnąć

i karleć można przez

wszystko.

A jak? A gdzie?

Stale się uczę.


Z CYKLU Nauczyłam się, że...

Ziarnko

Nauczyłam się, że

ziarnko wiary do ziarnka,

a uzbiera się

pewność.

Z CYKLU Nauczyłam się, że... 

Ogień

Nauczyłam się, że

tak dużo zalatanych,

tak mało zamyślonych.

Zalatanym się zdaje, że bez nich zgaśnie ogień.

Zamyśleni dopiero się dowiedzą,

że byli ogniem.

Z CYKLU Nauczyłam się, że...

Osy

Nauczyłam się, że

niewesoło być słodkim.

Momentalnie obsiadają osy i jedzą żywcem.

Ale kwaśnemu też nieweselej. 

Nawet osy go nie chcą.

Z CYKLU Nauczyłam się, że...

 

Spotkanie autorskie

Meble

Nauczyłam się, że
wierność tak się ma do zdrady
jak gdańska szafa
do mebli ze sklejki.

Wierność naprawia i zachowuje.
Niewierność ciągle
zmienia.

Z CYKLU Nauczyłam się, że...